Anne dedi…
Gözleri masum, gülüşü hatırlık kahve tadında.
“Anne” kelimesi bir ağrı kesici miydi?
Tüm yorgunlukları alan, yüreğe merhameti yayan, kulağa fısıldanan özlü bir türkü müydü?
Anne dedi…
Büyürken birbirimize ayna olduğumuz,
Saçlarını okşarken öptüğümüz,
Duygularımızla birlikte saçlarını ördüğümüz…
Anne dedi…
Tesellisinin bağrım olduğu,
Hıçkırıklarının, iç çekişlerinin limanı olduğum,
Hiç konuşmadan, kalbimdeki atışlarla onu sakinleştirdiğim…
NESLİHAN KURTOĞLU
Şiirin devamı Maaile Dergi Haziran Sayısında…
